Szkółkarstwo 01/2005
W ciągu ostatnich trzydziestu lat rozmnażanie roślin metodą kultur tkankowych stało się jedną z najważniejszych agrotechnologii na świecie. W latach 1986–1993 łączna produkcja roślin mnożonych w ten sposób wzrosła o 50%, a w 1997 roku osiągnęła liczbę 800 mln roślin. W latach 1990–94 przemysł mikrorozmnażania rozkwitał w krajach rozwijających się (np. Indie), ale z powodu wysokich wymagań co do jakości roślin, znowu wzrosła produkcja in vitro w Europie. Od 1995 do dziś produkcja w krajach azjatyckich zwiększyła się o 14%, głównie z powodu wejścia na ten rynek Chin.
Po okresie rozkwitu w latach 80. ubiegłego wieku nastąpił na początku lat 90. przejściowy spadek liczby laboratoriów kultur tkankowych na świecie, obecnie notuje się ponownie powolny jej wzrost. O skali badań i produkcji roślin tą metodą może świadczyć liczba gatunków i odmian roślin, które rozmnaża się w 505 laboratoriach 23 krajów europejskich. W 1996 roku było to 1966 taksonów. Wśród roślin sadowniczych na pierwszym miejscu znajdowały się te z rodzaju Prunus (fot. 1), a w dalszej kolejności — według częstości występowania w laboratoriach naukowych i komercyjnych — Malus sp., Fragaria sp., Rubus sp., Vitis sp., Pyrus sp., Actinidia sp., Vaccinium sp. (czyt. też "Szkółkarstwo 2/2004 — red.).
Poniżej zamieszczamy wystąpienie Piotra Kaczora, prezesa Stowarzyszenia Producentów Wysokiej Jakości Materiału Szkółkarskiego (nowa nazwa tej organizacji to Stowarzyszenie Polskich Szkółkarzy), z ubiegłorocznego seminarium zorganizowanego podczas targów Horti-Logistyka i Polagra-Farm 2004.
ŁADOWARKI
nia 2004 roku) w Bednarach koło Poznania.